CVD staat voor 'Centrum ter Verspreiding der Duiksport' en dat is nu juist wat we doen. We verspreiden de duiksport in de ruimste zin namelijk het sportduiken (met flessen), onderwaterhockey (met puck en stick), vrijduiken (met één ademteug) en af en toe eens vinzwemmen (met een monovin). We zijn dan ook de strevers van de klas: één van de grootste duikclubs in Vlaanderen (misschien zelfs in België), waarschijnlijk de bekendste in Antwerpen en omstreken en één van de weinige clubs met zo'n groot aanbod en diversiteit. Groot wordt meestal geassocieerd met asociaal maar het tegendeel is waar, dat bewijzen de vele activiteiten die door tal van onze leden worden zoals de champagneduik, steengroeveduiken, valentijnsweekend, paasduik, specifieke trainingen (CPR, O2, Nettraining, ...), onderwatertechnieken (OWT), duikweekend, BBQ duiken, onderwaterhockey competitie, mosselduik en de verschillende opleidingsduiken - doopduiken - proevenduiken.

60 jaar CVD

Het is allemaal begonnen met het niet aflatend enthousiasme van ‘nen Brusseleir’, Robert Knauer, die eind jaren 1950 enige ervaring in de duiksport had opgedaan in Frankrijk.

Robert was ook aangesloten bij de duikclub van zijn vriend, John Cassiers, duikleraar bij de brandweer.
Als vertegenwoordiger van duikmateriaal besloot hij in oktober/november 1959 een eigen club op te richten onder de Franstalige naam ‘Centre de Vulgarisation du Sport Sous-Marin’, afgekort C.V.S.S.M. Niet veel later werd de Nederlandstalige benaming ‘Centrum ter Verspreiding der Duiksport’ (CVD) aanvaard. Op 1 maart 1960 werd een bestuur samengesteld waar Robert als voorzitter en duikschoolverantwoordelijke werd aangesteld. We herkennen verder in het bestuur: Jeannine Spinoy, zijn echtgenote, Dr. Piet Schrauwen, Jerry Servaty, Jacques Darmont en Ghislain De Hoog. In 1964 werd de vzw CVD boven de doopvont gehouden en de statuten aangepast.

Omdat er geen duikwinkels bestonden, experimenteerde Robert met zelf geplakte duikkostuums, ontspanners van eigen makelij, lampen, flessen afgeleid van brandblusapparaten en chauffagekranen! Lucht verkreeg men van een ganse batterij flessen van Air Liquide. (Er waren toen nog geen vulstations). Duiken werd in 1961 reeds gedaan in de Oosterschelde te Yerzeke en in de Put van Wommelgem. Uiteraard werd er niet in buitenwater gedoken zonder eerst een grondige opleiding in het zwembad: het Astrid Bad, te Antwerpen.

De eerste clubreis was in Murter, Joegoslavië. Men had voor deze reis het één en ander ineen geknutseld, zoals een eigen compressor! Het was een oud legermodel van de Amerikaanse luchtmacht, een ‘JOY’, die met medewerking van Paul Darmont volledig werd uiteen gehaald en weer in elkaar gezet. Een eerste test leverde 25 bar op! Na veel vijven en zessen werd zelfs 150 bar gehaald!

De alom bekende ‘Noordzeerally’ van weleer is ontstaan in het brein van Jerry Servaty en Jacques Darmont. Zij wilden de verschillende leden van de duikclubs met elkaar in contact brengen en brachten het idee naar voor om de Schelde af te zwemmen van Linkeroever naar Scaldiana, Kruibeke. De ‘Scheldetocht’, later de ‘Schelderally’ was geboren. Door tussenkomst van onze dokters, Piet Schrauwen en Willy Wellens, werd er een verbod opgelegd om nog in de Schelde te zwemmen - wegens te sterke vervuiling. Het evenement werd dan ook verplaatst naar de Oosterschelde, waar het enkele jaren later wegens organisatorische redenen werd verplaatst naar Blankenberge. Daar kreeg de afzwemming de benaming ‘Noordzeerally’. Onze dokters lieten ook van zich horen in de federatie BEFOS, want door hun tussenkomst werden ook de stijgproef ‘Redding van een bewusteloze duiker, met het hoofd omlaag’ en het ‘toedienen van aspirine bij symptomen van decompressieongeval’ afgeschaft. In 1962 werd Ghislain De Hoog Voorzitter en bleef dat tot 1978. Hij werd opgevolgd door Paul Darmont, die het voor één jaar ging overnemen, maar uiteindelijk bijna 20 jaar voorzitter bleef! Jos Hooyberghs heeft de fakkel ook negen jaar gedragen, waarna hij die in 2006 overgaf aan ondergetekende.

In 1970 besloten een aantal CVD’ers zich op de camping ‘De Pluimpot’ te Tholen te vestigen. Dit niet alleen om met Sinksen een weekend aan de Oosterschelde door te kunnen brengen, maar het hele duikseizoen een goede uitvalbasis te hebben. In de jaren ‘60 was het rijden naar een duikplaats in Zeeland niet zo simpel! Dat nam gemiddeld 1,5 tot 2 uur in beslag. Nu hebben we er maar 45 min. voor nodig. Het is onnodig te vermelden dat de kreeften en de bouillabaisse welig aanwezig waren door de goede zorgen van onze meester-koks. (Toen mocht het nog, als ze het niet zagen). Alras groeide het aantal caravans gestadig aan en men besloot te verhuizen naar de ongerepte terreinen van ‘Camping De Oude Hoeve’ van mijnheer Van ‘t Slot. In het voorjaar van 1974 trok men met maar liefst 45 caravans naar de nieuwe standplaats. Er werd ook een plaats voorzien voor een permanente ‘Feesttent’, die elk weekend overvol bezocht werd door de leden. “De beste kroeg van Tholen”, zei eens een brouwer van ’t dorp! Het duurde niet lang of ‘De Tent’ werd bij iedere duiker, die Tholen bezocht, bekend. Hier is ook geschiedenis geschreven, door iedereen die deelnam aan de verschillende evenementen. De clubactiviteiten ontsproten uit het brein van het feestbestuur. Zo hadden we bijv. moederfeest, country weekend, diverse thema weekends (Grieks, Frans, Spaans, bevrijdingsfeesten ’40-’45), enz. Allemaal dingen om een heel CVD-geschiedenisboek over te schrijven! Na al die jaren blijven er niet zo veel caravans meer over. Door allerlei redenen en omstandigheden is het aantal zeer sterk uitgedund. Toch blijven er enkele ‘diehards’ volhouden!

Clubreizen werden van in het begin reeds georganiseerd, zoals bijv. ‘Expeditie naar de Rode Zee’ in 1971, waar Jacques Darmont nog een levende schelp heeft gevonden die later naar hem vernoemd is. Nog een merkwaardige reis is die van enkele leden, waaronder Ghislain De Hoog en John Driesen, naar Israel in 1973. Na een week duiken in Eilat werden ze beschoten door een Egyptische MIG-straaljager, die achtervolgd werd door een Israëlische Phantom! De Jom Kipoer Oorlog was uitgebroken! Gelukkig is iedereen heelhuids thuisgeraakt.

Niet alleen op het vlak van duiken waren onze leden sportief, ook werden er regelmatig voetbalwedstrijden ingericht, alsook tennis en vooral niet te vergeten - in de winterperiode - het lopen in het park ‘Den Brandt’ te Wilrijk. ‘Super Diver’, een topper in navolging van het tv-programma ‘Super Star’, werd in 1978 voor het eerst ingericht op de camping te Tholen. Gedurende een aantal weekends werden er volgende proeven afgewerkt: voetbalslalom, 100 m lopen, 2,7 km lopen, 5,4 km fietsen, kogelstoten, enz. Het afzwemmen van Ourthe en Lesse was een jaarlijks terugkerend evenement en is heden ten dage nog steeds actueel.
Nieuwjaarsfeestjes, Sinterklaas, voor de kleintjes en - ‘s avonds - voor de ‘groten’, was een jaarlijks terugkerende ‘must’. Dropping, thema-avonden, Play Back Shows, carnavalbals, heksentochten, het werd allemaal door ons feestbestuur georganiseerd. Hierbij is het aandeel van John Van Raemdonck en Jos Hooyberghs niet weg te denken.

Al vroeg ontstond een clubblad: ‘De Luchtbel’, die voor het eerst in 1964 werd uitgegeven door Jos Delicaet en die vooral bedoeld was om de leden van het clubnieuws te voorzien. Door de niet aflatende inzet van de redacteurs en opstellers van de Luchtbel (vooral Paul Darmont, dikwijls als enige schrijver!), alsook de ‘stencil-mannen’, Georges Claes en Lucienne, en later de drukker, is het blad in de verschillende uitgaven toch blijven bestaan tot begin 2000.In die periode was het internet opgang aan het maken en werd er een nieuwe vorm toegevoegd. ‘De Luchtbel’ werd vervangen door ‘CVD-Nieuwsbrief’ en komt uit als het nodig is, eerst nog steeds afgeprint maar later volledig bezorgd via e-mail.

Aan nieuwe instructeurs geen gebrek, want elk jaar kwamen er enkele bij, terwijl anderen een hogere titel behaalden. Zo hadden we tussen 1969 en 1989 ‘18 clubmonitors’ (nu 1*I) tussen 1966 en 1989 ‘18 federaal monitors’ (nu 2*I) en ‘4 nationaal monitors’ (nu 3*I). In de jaren ‘90 kwamen er maar liefst 28 titels bij, waarvan onze eerste vrouwelijke Instructeur, Kitty Van Duysen, als 1*I. (In november 1998 werd zij in Bendor zelfs 2*I! Dezelfde stage kwam er ook een nieuwe 3*I bij: Dany Darmont.

Nieuwe mensen, nieuwe ideeën, een nieuw initiatief werd geboren met de ‘Champagneduik’, voor het eerst ingericht door Wim De Roeck, begin jaren ‘90 op 1 januari, na een geslaagde duik in de Oosterschelde. Iedereen bracht een fles champagne mee, die dan aan de kant werd opgedronken. Ondertussen blijft deze traditie nog voortbestaan, zij het in wat betere omstandigheden: we maken nu gebruik van het 5-sterren etablissement, Rik’s Place, aan de Put van Ekeren. Nog een idee van Wim is het organiseren van het ‘Duikweekend’, op één van de campings rond de Oosterschelde. Bedoeling is op verschillende plaatsen in de Oosterschelde te duiken, waar we normaal niet komen wegens te ver of andere redenen. Dit evenement heeft al jaren een groot succes en draagt steeds bij tot de verrijking van de clubgeest.

Door het zwembadprobleem t.g.v. het Vlarrem II decreet, hebben we de laatste jaren wel wat moeten improviseren i.v.m. het lesgeven, materiaal en cafetariaopvang. Gelukkig zijn deze tijden voorbij en hebben we nu een ongelooflijk zwembad in gebruik, met accommodatie in de kelder voor onze leslokalen en compressor, alsook modern materiaal om les te geven, zoals computers en beamers.

We hebben er ondertussen terug enkele 2*I en 1*I bij gekregen, maar er zijn er ook enkele afgevallen. Ondanks dat draait de club nog op volle toeren en worden de opleidingen in de verschillende brevetten perfect afgewerkt. Aan allen die hun steentje bijdroegen, gedurende de laatste 50 jaar, tot het succes van de club: Hartelijk dank! Zeker ook aan onze pioniers, want zonder hen was er geen CVD! We staan klaar om de volgende 50 jaar te realiseren!

Met sportieve groeten, een fiere voorzitter, Walter Van Bauwel